Dagboekfragment 4-7
Hier lig ik weer.
Door de dunne vezelneuropathie rommelen mijn maag en darmen de hele tijd (niet van de honger). Ze klinken luider dan de blaffende keffer uit de buurt. De hevige wind doet de windturbines fluiten.
Ik lig op mijn rug met mijn benen opgetrokken. Ik staar naar de druppelvormige Oosterse lamp aan het plafond. Op sommige plaatsen blinkt ze. Stukjes glas weerkaatsen het flauwe zonlicht.
Op kot had ik een gelijkaardige lamp, maar dan met blauwe glaasjes. De lamp nu is een soort premium-versie van de kot-lamp, een upgrade, met goudkleurige randen en doorzichtige glaasjes. Ik heb de luxueuzere versie ooit van mijn ouders gekregen.
Op kot hing aan de muur een wandtapijt met de zon, de maan en de sterren erop zoals het de echte alternatievelingen betaamde. Een oosters kot. Al contrasteerden de bloemetjesgordijnen die nog van mijn oma waren geweest nogal met deze stijl. Misschien was de stijl toch eerder eclectisch te noemen, net zoals de mensen die er op bezoek kwamen.
Ik staar naar de lamp en denk aan het verhaal van Aladin. Geniaal goed bedacht, dat van die drie wensen. Als mijn lamp een wonderlamp zou zijn, welke 3 wensen zou ik dan doen?
Mijn eerste wens zou zijn:
een nachtje doorslapen. 8u aan een stuk slapen zonder een paar keer wakker te worden van de pijn, zonder een paar keer naar het toilet te moeten. Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik nog eens zo'n nacht gehad heb. Eeuwen lijkt het geleden. Zalig moet het zijn.
Mijn tweede wens is gekoppeld aan de eerste. Deze zou zijn:
uitgerust en zonder pijn opstaan. Wat moet dat een fantastisch begin van de dag zijn. Had ik zo'n begin van de dagen vroeger in mijn jeugd maar wat meer geapprecieerd...
Mijn derde wens:
kunnen dansen, wandelen, fietsen, vrijen, feesten, uitgaan,... zonder pijn. Kortom: terug een leven hebben, buiten deze vier muren; zoals vroeger...
Ik adem in, ik adem uit.
Pijn-niveau: 6 op tien.
Het Viburnum-boompje op het terras danst op het ritme van de wind. Ook de gordijnen dansen lustig mee. Maar ik lig hier, onbewogen.
Helaas is er geen coole geest in een wonderlamp om mijn wensen te vervullen. Helaas geen knappe Aladin die op het raam komt kloppen om me mee te nemen op zijn vliegend tapijt, wonderlijke avonturen tegemoet.
Nee, leven met deze ziektes is beslist geen sprookje.
Kommentarer